Mihajlo Pupin (27. septembar/9. oktobar 1854 - 12. mart 1935) rođen je u Idvoru u Vojvodini, tadašnja Austro Ugarska, danas Srbija, od oca Konstantina i majke Olimpijade. Bio je naučnik, pronalazač i profesor na Univerzitetu Kolumbija. Dobitnik je Pulicerove nagrade (1924. godine) za autobiografsko delo „Sa pašnjaka do naučenjaka". Mihajlo Pupin je tokom svog naučnog rada dao značajne zaključke vazne za polja višestruke telegrafije, bazične telegrafije i telefonije, rentgenologije i elektrotehnike. Zaslužan je za pronalazak Pupinovih kalemova. Dobitnik je mnogih naučnih priznanja, bio je član Američke akademije nauka, Srpske kraljevske akademije i počasni doktor 18 univerziteta.